یار جکیگوری
سلام به همه دوستان ، این روزها به این نتیجه رسیدم که به زندگی نباید محل گذاشت چون هر چی بیشتر بهش محل بذاریم اونم بیشتر ناز میکنه ، اصلا مث بچه ها میمونه یعنی وقتی از یه بچه می خواییم که بیاد تو بغلمون لا مذهب انگار چشم برزخی داره و ما را شبیه دایناسور میبینه و آنچنان گریه ای میکنه که نگو ، ولی همین بچه را وقتی بهش بی محلی میکنی میاد پیشت و با یه جمله ی خاص که من هیچ وقت معنیشو نفهمیدم (شایدم فحش مخصوص اونهاست) میگه اددددددددددد و میاد دست میکنه تو چشممون و هی ور میره تا بغلش کنیم و دو تا ماچش هم بکنیم ، دقیقا زندگی هم همینه هر وقت هر چی میخوایین نیست ولی وقتی دیگه اون چیز را نمی خواییم هی فرط و فرط از بالا و پایین میباره ، یه مثال مسخره هم بزنم ، که وقتی تو خیابون منتظر تاکسی یا اتوبوس هستیم عمرا اگه بیاد ولی وقتی دلسرد میشین و یا اصلا اون روز قصد پیاده روی داریند هزار تا تاکسی و صد تا اتوبوس هی میان تازه بوق هم میزنند ، ولی ماکه سوار نمی شیم چون حالشون گرفته بشه همین موقع یکی از دوستانمون که ده ساله ندیدیمش سر میرسه و هر چی میگی می خوام پیاده روی کنم میگه مزه نریز و بیا بالا ، خوب من موندم این زندگی چرا ما رو مسخره کرده؟؟؟؟ میایین حالشو بگیریم؟؟؟ من که دیگه کلا بیخیال شدم تموم آرزوهامو کلا فراموش کردم یعنی انقدر حالم بد میشه وقتی می بینم بعضی افراد برا هزار تومن جون میدند با اینکه پولدار هم هستند تازه یه متنی خوندم از اسکندر مقدونی که گفته بود دستشو از تابوت بیرون بذارند که همه بدونند کسی چیزی با خودش نمی تونه ببره ، برا همین منم تصمیم گرفتم برم دنبال چیزهایی که بتونم با خودم ببرم ، یه وقت فکر نکنین مومن شدم و رفتم که فقط به عبادت بپردازمو؟؟؟ نه اصلا اینطوری نیست می خوام رفتارمو درست کنم که دیگه دل کسیو نشکونم حتی یه حیوون را هم اذیت نکنم ایشالله همه بتونیم همونطوری که درکمون میرسه به کسب کردن چیزهایی که می تونیم با خودمون ببریم بپردازیم یعنی یه نام نیک برا خودمون به جا بذاریم ، خیلی دوست دارم وقتی مردم اسممو بذارند درشت علی خواجوی؟؟؟ نه داودرس؟؟؟ نه داود دروغگو؟؟؟ ای وای اینکه بد بود؟؟؟ نمی دونم اصلا اسم هم نذاشتند نذاشتند فقط فحش ندند اینم یه دومصرعی یا به عبارتی تک بیتی از داداداود پوشیده باران ببار تا اشکام پیدا نباشه امروز قلبم شکسته اکنون آهم شده چه پر سوز
| Design By : Pichak |
